Wereld op z’n kop voor Hennekens

Nederlandse familie succesvol met ‚Das kleine Musiktheater‘. Hoe bouw je een oude slachterij / slagerij om tot muziektheater, pension en woonhuis? Frans en Atie Hennekens weten er alles van.
In het hartje van Bad Bentheim zagen ze hun droom uitkomen. Het kostte bloed zweet en tranen
en de buurt verklaarde ze voor gek.

‚Die Leute sind verrückt‘, kregen Atie en Frans Hennekens meermalen te horen. Maar toen de gigantische klus geklaard was volgde de beloning in de vorm van een stevige omarming door de buurt. ‚Het is hier net één grote familie. Soms kan ik het gewoon niet geloven. Er is hier zoveel harmonie. We willen hier nooit meer weg,‘ zegt Hennekens.

De geboren Limburger was stafhoofd bij de Hogeschool Enschede en speelde als ‚klokkenluider avant la lettre‘ een rol bij de kwestie, die leidde tot het vertrek van de voorzitter van het college van bestuur. Maar zoals dat vaker gaat bij klokkenluiders, zij worden geslachtofferd. Hennekens kreeg
een handdruk en vertrok met zijn gezin in het spoor van veel landgenoten naar Bad Bentheim om
in het ‚bergstadje‘ een nieuwe toekomst op te bouwen. Ze werden door iedereen voor gek verklaard toen ze de oude slagerij/slachterij van Schoppen aan de Wilhelmstrasse kochten.
De teloorgang van dit gerenommeerde familiebedrijf is een triest verhaal. Na de plotselinge dood
van de slager aan de bar van een plaatselijke café, vertrok de weduwe met een nieuwe vriend naar Spanje. De kinderen bleven achter in Bad Bentheim.

Het bedrijf werd opgedoekt en het grote bedrijfspand verloederde. En toen kwam de familie Hennekens. Naïef, ambitieus en vol met mooie plannen voor de bouw van een muziektheater,
een bed & breakfastpension en een woonhuis met atelier voor kunstzinnige uitingen en een bibliotheek voor filosofische gesprekken. Atie heeft als achtergrond de kunst- en sociale academie, Frans studeerde filosofie en sociologie en zoon Jan Daniël (Daan) volgt een opleiding als pianist op het conservatorium. ‚Wij willen hier graag een soort Künstlerviertel,‘ vertelt Frans. Het wijkje met kunstenaars zit er al een beetje aan te komen. Een Duitse pottenbakster, een Bulgaarse
kunstschilder, een Nederlandse atelierhouder (Frans Bannink) én ‚Das kleine
Musiktheater‘ Hennekens Hof, het gaat de goede kant op. De restauratie van het ongeveer
honderd jaar oude complex was een monsterklus. ‚We begonnen in oktober en in november was
het geld al op. Alleen al het opruimen van de drie ondergrondse zisternen kostte handenvol geld,‘ vertelt Hennekens. In die waterkelders werd 30.000 liter water opgevangen, dat van de berg naar
beneden liep. In de slachterij werd dat water gebruikt voor schoonmaakwerkzaamheden.
De zisternen werden opgevuld en daarna kwam de verrassingen bij het opknappen van het huis.
Een van de gevels bleek nog met enkele spijkertjes aan elkaar te hangen en moest totaal worden vervangen.

Hennekens laat een stapel foto’s zien, die getuigen van de desolate toestand van het gebouw. Slapeloze nachten? ‚Jazeker,‘ geven Frans en Atie Hennekens in koor toe. ‚Het was soms erg
moeilijk.‘ Maar ze zetten door en het resultaat mag er zijn. Hennekens Hof is een juweeltje om
trots op te zijn. De plek in het hartje van de stad is ook uniek. Op de helling van de ‚berg‘ waar
vroeger de heren van het kasteel de wijnranken lieten groeien, doen de druiven het opnieuw uitstekend. De fraaie tuin en overdekte binnenplaats – met uitstekende akoestiek – het atelier, het toekomstige wijnproeflokaal, het ademt sfeer en nodigt uit. De buurt heeft dat inmiddels ook
ontdekt. Er werd al menig spontaan buurtfeest gevierd en in verband met het Bentheimse
Schützenfest werden hier zesduizend roosjes gemaakt voor de versiering van de buurt.

‚ Tot vier uur ’s morgens vieren is geen probleem. En als we dan ’s morgens wat later opstaan,
blijkt dat de buren alles alweer hebben opgeruimd. En toen ik ’n keer vroeg waar ik wat hout
voor de openhaard kon kopen, lag de volgende ochtend een hele vracht voor de deur. Mocht ik
niet eens betalen. Nee, wij voelen ons hier beter dan we ons in Nederland ooit hebben gevoeld,‘
zegt Frans Hennekens, ‚de wereld is voor ons aardig op dekop gezet. Op een heel positieve
manier dan.‘